AliExpress WW
Internet

Welkom in de geschiedenis van het ontstaan ​​van internet.

Lang voordat computers werden uitgevonden, hadden wetenschappers en schrijvers een onmiddellijke vorm van communicatie tussen verre mensen voor ogen. De telegraaf begon deze reis en de eerste trans-Atlantische kabel voor dit medium werd in 1858 gelegd.

De eerste transatlantische telefoonlijn, van Schotland naar de Canadese kust, werd in 1956 geopend. De wil werd nog steeds gedreven door de computerontwikkelingen van die tijd. De meesten namen nog steeds een hele kamer in beslag en hadden bijna geen visuele interface, maar werkten al met remote access-terminals in hetzelfde gebouw. Het moest veel evolueren.

Wie heeft internet uitgevonden?

We zijn in de jaren 50 in de Verenigde Staten. Het is de tijd van de Koude Oorlog, de ideologische en wetenschappelijke confrontatie tussen het blok dat wordt vertegenwoordigd door de Amerikanen en het blok dat wordt geleid door de Sovjet-Unie. Een opmars tegen de vijand was een grote overwinning, net als de ruimtewedloop. Om deze reden richtte president Eisenhower in 1958 het Advanced Research Projects Agency (ARPA) op. Jaren later kreeg hij een D, voor Defensie, en werd DARPA. Het bureau werkte samen met academici en industriëlen om technologieën te ontwikkelen in verschillende sectoren, niet alleen in het leger.

Een van de pioniers van het computergedeelte van ARPA was JCR Licklider, van het Massachusetts Institute of Technology, MIT, en ingehuurd na theoretiseren over een galactisch netwerk van computers waarin alle gegevens toegankelijk waren. Hij plantte de zaden van dit alles in het bureau.

Een andere grote vooruitgang was de creatie van het pakketschakelsysteem, een methode om gegevens tussen machines uit te wisselen. Informatie-eenheden, of pakketten, worden één voor één door het netwerk verzonden. Het systeem was sneller dan circuitgebaseerde kanalen en ondersteunde verschillende bestemmingen, niet alleen van punt tot punt. Deze studie werd uitgevoerd door parallelle groepen, zoals Paul Baran van het RAND Institute, Donald Davies en Roger Scantlebury van het Britse National Physical Laboratory, en Lawrence Roberts van ARPA.

Er is ook de studie en toepassing van knooppunten, de snijpunten van informatie. Het zijn bruggen tussen machines die met elkaar communiceren en tevens fungeren als controlepunt, zodat de informatie tijdens de rit niet verloren gaat en de gehele transmissie opnieuw gestart moet worden. Alle verbindingen werden gemaakt aan de basis van de kabel en de militaire bases en onderzoeksinstituten waren de eersten omdat ze deze structuur al hadden.

ARPANET is geboren

In februari 1966 begon men te praten over het ARPA-netwerk, of ARPANET. De volgende stap was het ontwikkelen van IMP's, interfaces voor berichtverwerking. Het zijn de tussenliggende knooppunten die de punten van het netwerk zouden verbinden. Je kunt ze de grootouders van routers noemen. Maar alles was zo nieuw dat de eerste verbinding met het netwerk pas op 29 oktober 1969 tot stand kwam. Het gebeurde tussen UCLA, de University of California, Los Angeles en het Stanford Research Institute, bijna 650 kilometer verderop.

Het eerste bericht dat werd uitgewisseld zou het inlogbericht zijn en dat ging redelijk goed. De eerste twee letters werden aan de andere kant geïdentificeerd, maar toen ging het systeem offline. Dat klopt: dit is de datum van de eerste verbinding en ook de eerste botsing. En het eerste woord dat werd uitgezonden was ... "het".

Het eerste ARPANET-netwerk van knooppunten was eind dat jaar klaar en werkte al goed, en verbond de twee bovengenoemde punten, de University of California in Santa Barbara en de University of Utah School of Informatics, iets verder weg, in Salt meer stad. ARPANET is de grote voorloper van wat we internet noemen.

En hoewel het startschot militair was, was de impuls om al deze technologie te ontwikkelen het onderwijs. Er is een legende dat ARPANET een manier was om gegevens op te slaan in het geval van een nucleaire aanval, maar de grootste wens was dat wetenschappers zouden communiceren en afstanden zouden verkorten.

Uitbreiden en evolueren

In 71 zijn er al 15 punten in het netwerk, waarvan een deel mogelijk is dankzij de ontwikkeling van de PNC. Het Network Control Protocol was het eerste serverprotocol van het ARPANET en definieerde de volledige verbindingsprocedure tussen twee punten. Het was wat complexere interactie mogelijk maakte, zoals het delen van bestanden en het op afstand gebruiken van verre machines.

In oktober 72 werd de eerste openbare demonstratie van het ARPANET uitgevoerd door Robert Kahn tijdens een computerevenement. Dat jaar werd e-mail uitgevonden, een gemakkelijkere manier om berichten uit te wisselen die we al in het kanaal hebben besproken. Op dat moment waren er al 29 punten aangesloten.

Dat is het jaar waarin we de eerste transatlantische verbinding zien, tussen het ARPANET en het Noorse NORSAR-systeem, via satelliet. Kort daarna kwam de verbinding met Londen. Vandaar het idee dat de wereld een open architectuurnetwerk nodig had. Het is logisch in de wereld, want anders zouden we alleen verschillende kleine clubs hebben die verbonden zijn, maar niet met elkaar en elk met verschillende architecturen en protocollen. Het zou een hele klus zijn om alles aan elkaar te knopen.

Maar er was een probleem: het NCP-protocol was onvoldoende voor deze open uitwisseling van pakketten tussen verschillende netwerken. Toen begonnen Vint Cerf en Robert Kahn aan een vervanger te werken.

Een ander nevenproject is Ethernet, ontwikkeld in het legendarische Xerox Parc in 73. Het is momenteel een van de datalinklagen en begon als een reeks definities voor elektrische kabels en signalen voor lokale verbindingen. Ingenieur Bob Metcalfe verliet Xerox aan het eind van het decennium om een ​​consortium op te richten en bedrijven te overtuigen de standaard te gebruiken. Nou, dat is hem gelukt.

In 1975 wordt ARPANET als operationeel beschouwd en heeft het al 57 machines. Het is ook in dat jaar dat een Amerikaanse defensieorganisatie de leiding over het project overneemt. Merk op dat dit netwerk nog geen commercieel denken heeft, alleen militair en wetenschappelijk. Persoonlijke gesprekken worden niet aangemoedigd, maar zijn ook niet verboden.

De TCP/IP-revolutie

Toen werd TCP/IP, of Transmission Control Protocol bar Internet Protocol, geboren. Het was en is nog steeds de communicatiestandaard voor apparaten, een reeks lagen die deze verbinding tot stand brengen zonder alle tot dan toe gevormde netwerken opnieuw te hoeven opbouwen.

IP is de virtuele adreslaag van pakketverzenders en -ontvangers. Ik weet dat dit allemaal ingewikkelder is, maar ons onderwerp hier is anders.

Op 1 januari 1983 verandert het ARPANET officieel het protocol van NCP in TCP/IP, een nieuwe mijlpaal op internet. En de verantwoordelijken Robert Kahn en Vint Cerf hebben hun naam voor altijd in de geschiedenis van de technologie gezet. Het jaar daarop splitst het netwerk zich in tweeën. Een deel voor communicatie en uitwisseling van militaire bestanden, het MILNET, en het civiele en wetenschappelijke deel dat nog steeds ARPANET heet, maar zonder enkele originele knooppunten. Het was duidelijk dat ze het alleen niet zou redden.

Voeg alles samen

In 1985 was internet al meer ingeburgerd als communicatietechnologie tussen onderzoekers en ontwikkelaars, maar de naam kwam pas aan het einde van het decennium in gebruik, toen netwerken één enkele structuur begonnen te vormen. Beetje bij beetje zou het uit de universiteiten komen en geadopteerd worden door de zakenwereld en, ten slotte, door het consumerende publiek.

We zien dus een explosie van kleine netwerken die al een kleinere gemeenschap hadden die zich ergens op richtte. Dit is het geval bij CSNet, dat onderzoeksgroepen in de informatica samenbracht en een van de eerste wetenschappelijke alternatieven was. Of Usenet, dat een voorloper was van discussiefora of nieuwsgroepen en werd opgericht in 1979.

En Bitnet, opgericht in 81 voor e-mail en bestandsoverdracht, en dat meer dan 2500 universiteiten over de hele wereld met elkaar verbond. Een andere bekende is NSFNET, van dezelfde Amerikaanse wetenschappelijke stichting die verantwoordelijk was voor CSNet, om de toegang van onderzoekers tot supercomputers en databases te vergemakkelijken. Hij was een van de grootste voorstanders van de door het ARPANET voorgestelde standaard en hielp de installatie van servers uitdragen. Dit culmineert in de vorming van de NSFNET-backbone, die 56 kbps was.

En natuurlijk hebben we het meer over de Verenigde Staten, maar verschillende landen hadden vergelijkbare interne netwerken en breidden uit naar TCP/IP en na verloop van tijd naar de WWW-standaard. Zo is er het Franse MINITEL, dat tot 2012 in de lucht was.

De jaren tachtig dienen om het nog jonge internet uit te breiden en de infrastructuur van verbindingen tussen knooppunten te versterken, met name de verbetering van gateways en toekomstige routers. In de eerste helft van het decennium werd de personal computer definitief geboren met de IBM PC en de Macintosh. En andere protocollen begonnen te worden aangenomen voor verschillende taken.

Veel mensen gebruikten File Transfer Protocol, goede oude FTP, om een ​​rudimentaire versie van downloaden te doen. DNS-technologie, een manier om een ​​domein om te zetten in een IP-adres, verscheen ook in de jaren tachtig en werd geleidelijk ingevoerd.

Tussen 87 en 91 wordt internet vrijgegeven voor commercieel gebruik in de Verenigde Staten, waarbij de ARPANET- en NSFNET-backbones worden vervangen door particuliere providers en nieuwe toegangspunten tot het netwerk buiten universiteiten en militaire kringen. Maar er zijn weinig geïnteresseerden en weinigen die de mogelijkheden zien. Er ontbrak iets om navigatie gemakkelijker en populairder te maken.

De revolutie van het WWW

Het volgende punt op onze reis is CERN, Europa's nucleair onderzoekslaboratorium. In 1989 wilde Timothy Berners-Lee, oftewel Tim, samen met ingenieur Robert Cailliau de uitwisseling van documenten tussen gebruikers verbeteren. Stel je een systeem voor om informatie te verkrijgen over de verbindingen tussen alle aangesloten computers en om gemakkelijker bestanden uit te wisselen.

De oplossing was om gebruik te maken van een bestaande maar rudimentaire technologie, hypertext genaamd. Inderdaad, die klikbare verbonden woorden of afbeeldingen die je on demand naar een ander punt op internet brengen. De baas van Tim was niet zo happig op het idee en vond het vaag, dus het project moest rijpen.

Wat als het nieuws goed was? In 1990 waren er "slechts" deze drie ontwikkelingen: URL's, of unieke adressen om de oorsprong van webpagina's te identificeren. HTTP, of hypertext transfer protocol, dat de basisvorm van communicatie is, en HTML, het formaat dat is gekozen voor de lay-out van inhoud. Zo ontstond het World Wide Web, of WWW, een naam die door hem werd gecreëerd en die we vertaalden als World Wide Web.

Tim had een gedecentraliseerde ruimte voor ogen, dus er zou geen toestemming nodig zijn om te posten, laat staan ​​een centraal knooppunt dat alles in gevaar zou kunnen brengen als het uitvalt. Ook geloofde hij al in netneutraliteit, waarbij je betaalt voor een dienst zonder kwaliteitsdiscriminatie. Het web zou universeel blijven en met vriendelijke codes, zodat het niet alleen in handen is van enkelen. We weten dat internet in de praktijk niet zo goed is, maar vergeleken met vroeger is alles erg gedemocratiseerd en heeft de omgeving veel mensen een stem gegeven.

In het pakket creëerde Tim de eerste editor en browser, het WorldWideWeb samen. Hij verliet CERN in 94 om de World Wide Web Foundation op te richten en te helpen bij het ontwikkelen en verspreiden van open internetstandaarden. Vandaag is hij nog steeds de baas. En zijn laatste grote prestatie in het laboratorium was om de HTTP-protocollen en het web te verspreiden met een vrijgegeven code die afziet van de betaling van rechten. Dit vergemakkelijkte de verspreiding van deze technologie.

Een jaar eerder werd Mosaic gemaakt, de eerste browser met grafische informatie, niet alleen tekst. Het werd Netscape Navigator en de rest is geschiedenis. Veel van de dingen die we tegenwoordig gebruiken, zijn in dit decennium begonnen: zoekmachines, RSS-feeds, de geliefde en gehate Flash, enz. Om je een idee te geven, IRC is gemaakt in '88, ICQ kwam uit in '96 en Napster in '99. Verschillende van deze technologieën hebben nog een aparte geschiedenis.

En kijk hoe we zijn geëvolueerd. Van kabelverbindingen tussen universiteiten was er een verschuiving naar bredere netwerken die gebruik maakten van één communicatietaal. Toen kwam er een wereldwijde en gestandaardiseerde ruimte om inhoud uit te wisselen, met een telefoonverbinding met het netwerk. Veel mensen begonnen daar internet te gebruiken, met dat klassieke geluid dat in feite diende om de lijn te testen, de mogelijke snelheid van internet aan te geven en uiteindelijk het zendsignaal tot stand te brengen.

Deze verbinding werd sneller en werd breedband. Tegenwoordig kunnen we ons leven nauwelijks voorstellen zonder de overdracht van draadloze signalen, wat wifi is, en ook mobiele data zonder de noodzaak van een toegangspunt, dat is 3G, 4G, enz. We hebben zelfs problemen door de overdaad aan verkeer: de IPV4-standaard is overvol met adressen en de migratie naar IPV6 verloopt traag, maar het komt.

TechnoBreak | Aanbiedingen en beoordelingen
logo